Hangimiz daha iyi anneyiz?

Arada fark var mı?







Geçen gün 4 yaşında çok tatlı bir oğlu olan bir bayanla tanıştım. Yoğun bir iş hayatı var ve elbette iş-çocuk-ev üçgeninde çok yorulmuş zamanında. Çalışan anne olmaktan bahsederken dedi ki "Esas bizler en zorunu yapıyoruz, bana kalırsa sadece çalışan anneler 'gerçekten' anne. Yoksa, çalışmayan anneler anne değil bence." Tam kelimelerini hatırlamıyorum ama aşağı-yukarı bunu söyledi.

Cevap vermeden önce söylediklerimde samimi miyim diye kendi içime sordum. Evet, samimi bir şekilde aşağıdakileri söyledim:

"Anne olmak ne olursa olsun zor. Evde olunca da baba kişisi bebek tüm gün ağlamış, hiç durmamış anlamaz, yine de evin derli toplu olsun ister, 2 kap yemek olsun ister. Her anne için annelik zordur."

Aslında daha çok şey var söylenecek ama söylemedim, sonuçta karşımdaki kişiyi ikna etmek gibi bir çabam yoktu ve üstelik ortada bir tartışma yoktu.

Çalışan/çalışmayan anne diyaloglarını bu ara oldukça fazla duyuyorum (algıda seçicilik olabilir). Çalışan anneler kimine göre en fedakarı, kimine göre bencili. Çalışmayan anneler kimine göre en rahatı, kimine göre en cefakarı. Var mı bunun doğrusu, hangimiz daha iyi anneyiz bilen var mı?

Çalışan anne olarak şunu söyleyebilirim, bazen işte dinleniyorum. Gerçekten. Eve döndüğümde olan sınırlı zamanımı daha efektif kullanabilmek için tüm enerjimi oğlum uyuyana kadar harcıyorum ve kendime göre kaliteli zaman geçiriyorum. Hafta sonlarını iple çekiyorum, hafta sonu olunca oğlumla bir sürü oyunlar oynuyorum, dans ediyorum, yoga yapıyorum,...

Çalışmayan anne çok az oldum, sadece 1,5 ay. Zaten bu süreç lohusalık dönemime de geliyordu. Üstelik ilk 1 ay evde ya benim ya da eşimin annesi kalıyordu. Bu nedenle "çalışmayan anne" sıfatıyla yorum yapmayacağım. Ama şunu çok iyi biliyorum; Arda bazen hiç beni bırakmıyorken ve tuvalete bile gidemiyorken ev işlerini hiiiiç sallamıyorum, zaten sınırlı zamanım var ve çalıştığım için de eşimin benden böyle bir beklentisi yok. Olsa da yapmam zaten.

Kendimi çok iyi tanıyorum, eğer çalışmıyor olsaydım ev işleri yapmak "zorunda" hissedecektim. Eşimi de çok iyi tanıyorum, o da eğer yapmasaydım "zaten çalışmıyorsun, bir yemek, 2 ütü, azıcık ev toplamak ne kadar zor olabilir ki?" diyecekti. Oysa belki de o gün ben tuvalete bile zor gitmiş olacaktım.

Toparlamam gerekirse, çalışan anne çalışmayan anneden daha üstündür, yok efendim işini bırakıp bebeğine bakan anne daha yücedir gibi bir şey yok! Annelik anneliktir. Hangi anne sabaha kadar ağlayan bebeğini yok sayabilir? Hangi anne hastalanan bebeğiyle ilgilenmez? Hangi anne çocuğuyla oyunlar oynamaz, ona şarkılar/ninniler söylemez?

Bırakalım bu işleri. Hepimiz anneyiz, her birimiz bebeğimiz için EN iyi anneyiz.