Ben çalışan bir anneyim. Aslında hayalim 1,5 yaşına kadar bebeğime kendim bakmaktı ama olmadı. Ancak 1,5 ayına kadar kendim bakabildim, sonra iş başı. Olsun, hayatın canı sağolsun :) "Böyle olması gerekiyormuş demek" diyerek çalışan ve oğluyla geçirdiği her an'ın kıymetini bilen bir anne olarak yaşlanıyorum :)
Akşam 7'de eve gelip de Arda'yla yapabileceklerim çok kısıtlı. Zira oğlan 20:30 dedin mi uyuyor :) Onunla yoga yapacaktım mesela, ama bu ara havalar o kadar sıcak ki, çocuğa yazık yani! Kanguruda o terler, ben terler. Cık. Birkaç haftaya kadar yapılmamak üzere rafa kalktı o plan.
Bu aralar hava çok güzel, akşam 7'de bebeğimi babaneden alıp başlıyoruz açık havada yarım saatlik yürüyüşümüze. Babanesinden bizim ev 20-25 dakika tutuyor. Sonra ben yemeği hazırlayana kadar Arda babasıyla oynuyor. Ardından yemek, banyo, masaj, ninni ve uyku :)
İşte bu vakitlerin arasına bir vakit sıkıştırabilirsem Arda'yla aktiviteler yapmaya çalışıyorum. Aktivite dediğime bakmayın, öyle çok yaratıcı, 15 malzemeyle yapılan şeyler değil.
Örneğin bu ara Arda elindekileri yüksekten yere atmaya bayılır oldu. Biz eline veriyoruz, hoop, o yere atıyor. Bir yazıda okumuştum, bu aylarda bebekler yüksekliği-yer çekimini keşfediyorlar. Yani aslında şımarıklıktan veya ilgi çekmek için değil, tamamen deneysel dürtülerle yapıyorlar. A-aa gerçekten bırakınca düşüyor! :))
Bu deneylerini kimyager bir anne olarak sonuna kadar destekliyorum. Ama bir de bu deneylerden eğlence-öğrence çıkartmak lazım dedim :) Ortaya videodaki görüntüler çıktı:
Videom yüklene dursun, şunu demek istedim. Çevremde çok çalışan anne var, belki daha da fazla evde olan. Ama önemli olan bebeğinizle ne kadar süreyi beraber geçirdiğiniz değil, ne yaptığınızdır. Oynayın, cılkınız çıkana kadar bebeğinizle oynayın. Azın, kudurun, dans edin, yoga yapın, atın kangurunuza yürüyün. Bu günler geri gelmeyecek, büyüyecek, kocaman adam olup sizi beğenmeyip sizinle oynamayacak :) Vaktiniz varken (olduğu kadar) oynayın!
Akşam 7'de eve gelip de Arda'yla yapabileceklerim çok kısıtlı. Zira oğlan 20:30 dedin mi uyuyor :) Onunla yoga yapacaktım mesela, ama bu ara havalar o kadar sıcak ki, çocuğa yazık yani! Kanguruda o terler, ben terler. Cık. Birkaç haftaya kadar yapılmamak üzere rafa kalktı o plan.
Bu aralar hava çok güzel, akşam 7'de bebeğimi babaneden alıp başlıyoruz açık havada yarım saatlik yürüyüşümüze. Babanesinden bizim ev 20-25 dakika tutuyor. Sonra ben yemeği hazırlayana kadar Arda babasıyla oynuyor. Ardından yemek, banyo, masaj, ninni ve uyku :)
İşte bu vakitlerin arasına bir vakit sıkıştırabilirsem Arda'yla aktiviteler yapmaya çalışıyorum. Aktivite dediğime bakmayın, öyle çok yaratıcı, 15 malzemeyle yapılan şeyler değil.
Örneğin bu ara Arda elindekileri yüksekten yere atmaya bayılır oldu. Biz eline veriyoruz, hoop, o yere atıyor. Bir yazıda okumuştum, bu aylarda bebekler yüksekliği-yer çekimini keşfediyorlar. Yani aslında şımarıklıktan veya ilgi çekmek için değil, tamamen deneysel dürtülerle yapıyorlar. A-aa gerçekten bırakınca düşüyor! :))
Bu deneylerini kimyager bir anne olarak sonuna kadar destekliyorum. Ama bir de bu deneylerden eğlence-öğrence çıkartmak lazım dedim :) Ortaya videodaki görüntüler çıktı:
Videom yüklene dursun, şunu demek istedim. Çevremde çok çalışan anne var, belki daha da fazla evde olan. Ama önemli olan bebeğinizle ne kadar süreyi beraber geçirdiğiniz değil, ne yaptığınızdır. Oynayın, cılkınız çıkana kadar bebeğinizle oynayın. Azın, kudurun, dans edin, yoga yapın, atın kangurunuza yürüyün. Bu günler geri gelmeyecek, büyüyecek, kocaman adam olup sizi beğenmeyip sizinle oynamayacak :) Vaktiniz varken (olduğu kadar) oynayın!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder